 Wysłany: Czw 11:32, 28 Lut 2008 Temat postu: |
|
To w takim razie ja prosiłabym o wykład wczorajszy.. To znaczy z 27 lutego... Będę wdzięczna  |
|
| Wysłany: Pon 11:24, 25 Lut 2008 Temat postu: |
|
Hvala liepa  czy jakoś tak |
|
| Wysłany: Sob 11:49, 23 Lut 2008 Temat postu: |
|
Bosko  |
|
| Wysłany: Sob 9:30, 23 Lut 2008 Temat postu: |
|
o niezastąpiony  |
|
| Wysłany: Sob 8:52, 23 Lut 2008 Temat postu: 1 wykład |
|
| prosiło mnie kilka osób, więc wrzucam.
Wykład 1 - 20.02.08 Co to jest pedagogika specjalna? Wg Sękowskiej pedagogika specjalna jest dyscypliną naukową zajmującą się osobami obarczonymi niepełnosprawnością oraz ich rehabilitacją, a także osobami niedostosowanymi społecznie i ich resocjalizacją. Wg Władysława Dykcika jest nauką szczegółową pedagogiki, a jej przedmiotem opieka, terapia, kształcenie i wychowanie osób odchylonych od normy, najczęściej jednostek mniej sprawnych lub niepełnosprawnych bez względu na rodzaj, stopień, złożoność objawów oraz przyczyn zaistniałych anomalii, zaburzeń, trudności lub ograniczeń. uszkodzenie – oznacza wszelką stratę lub wadę fizyczną, psychiczną lub anatomiczną struktury albo czynności. niepełnosprawność – wszelkie ograniczenie lub brak możliwości wykonywania czynności na poziomie normalnym dla człowieka. korekcja – usuwanie wad, likwidowanie nieprawidłowości, poprawianie stanu wyjściowego, np. w zakresie widzenia, słyszenia, zachowania się, działania. kompensacja – zastąpienie obiektywnie istniejących lub subiektywnie odczuwalnych braków w jednej dziedzinie działalności człowieka przez wzmożoną aktywność w innej. Hans Hanselmann aparatury: percepcji (słuch, wzrok, dotyk), przetwarzania (mózgowie, ośrodek sekrecji wewnętrznej), wyrażania (postawa, migi, mimika, mowa) Dział I obejmuje wychowanie jednostki w zakresie upośledzenia aparatury percepcyjnej. a) pedagogikę dotyczącą jednostek z upośledzeniami słuchu b) pedagogikę dotyczącą jednostek z upośledzeniami wzroku Dział II obejmuje wychowanie jednostek z zahamowaniami i upośledzeniami CUN oraz zaburzeniami i schorzeniami na tle endokrynologicznym. a) pedagogika upośledzenia umysłowego b) pedagogika trudności wychowawczych spowodowanych zaburzeniami układu centralnego Dział III obejmuje wychowanie jednostek z upośledzeniami aparatury ekspresyjnej. a) upośledzenia motoryczne b) pedagogika wad wymowy M. Grzegorzewska (1964) – podaje klasyfikację z punktu widzenia potrzeb praktycznych w szkolnictwie – biorąc za punkt wyjścia stopień upośledzenia lub upośledzenia złożone: 1. upośledzeni umysłowo (debil, idiota) 2. głusi (z resztkami słuchu, niedosłyszący) 3. niewidomi (ociemniali, niedowidzący) 4. społecznie niedostosowani 5. kalecy 6. przewlekłe choroby (padaczka, cukrzyca) Oligofrenopedagogika – ad.1 Surdopedagogika – ad.2 Tyflopedagogika – ad.3 Pedagogika resocjalizacyjna – ad.4 Pedagogika terapeutyczna – ad.5 Działy (wg Dykcika) pedagogiki specjalnej ze względu na rodzaj odchyleń od normy: I. Pedagogika zdolnych i uzdolnionych 1. wybitne zdolności ogólne 2. uzdolnienia kierunkowe II. Pedagogika rehabilitacyjna / rewalidacyjna 1. upośledzenie umysłowe 2. wady wzroku 3. wady słuchu 4. sprzężone upośledzenie III. Pedagogika lecznicza 1. choroby przewlekłe 2. niesprawność ruchowa 3. odmienność somatyczna 4. autyzm, zespoły psychozo podobne 5. starość IV. Pedagogika resocjalizacyjna 1. niedostosowanie społeczne 2. aspołeczność 3. antyspołeczność 4. demoralizacja 5. przestępczość V. Pedagogika korekcyjna 1. trudności w uczeniu się 2. zaburzenia w rozwoju 3. zaburzenia emocjonalne Dzieci ze specjalnymi potrzebami: 1. dzieci mające trudności w nauce 2. dzieci z zaburzeniami emocjonalnymi w zachowaniu 3. dzieci niepełnosprawne fizycznie, sensorycznie i umysłowo |
|